Od XIX wieku kauczuk zajmuje ważne miejsce w nowoczesnym świecie. Zawdzięcza je swym unikatowym właściwościom. Kauczuk wyróżnia się wyjątkową elastycznością i mechaniczną wytrzymałością, jest wodoodporny i nie przewodzi prądu. Jest to produkt organiczny należący do rodziny polimerów, utworzony z węgla i wodoru. Surowiec ten znany jest od XV w., kiedy to Aztecy i Majowie zbierali go z drzew zwanych hevea brasiliensis i używali w codziennym życiu, m.in. do wytwarzania "butów" przez zanurzanie w nim stóp. W 1876 r. Brytyjskiemu plantatorowi Wickhamowi udało się wyekspediować z Ameryki Południowej do Anglii ok. 70 tys. nasion haeva, które następnie dały początek azjatyckim plantacjom kauczuku w brytyjskich posiadłościach w Malezji, na Borneo i Cejlonie. Obecnie plantacje kauczuku znajdują się głównie w południowo-wschodniej Azji (Tajlandia, Malezja, Sri Lanka, Indie i Wietnam), w Ameryce Łacińskiej (Brazylia i Gwatemala) oraz Afryce (Wybrzeże Kości Słoniowej, Nigeria, Kamerun).
Okres wzrostu drzewa kauczukowego trwa od 5 do 7 lat, okres produkcyjny osiągany jest zaś wtedy, gdy drzewo ma 50 cm obwodu i wysokość 1m. Kauczukowiec produkuje ok. 5kg suchej gumy w ciągu roku przez 25 do 30 lat. Kauczuk znajduje się w lateksie produkowanym przez miękką korę drzewa. Stanowi on ponad 90% suchej masy lateksu. Lateks skapuje z płytkich nacięć w korze kauczukowców, wykonywanych przez wyspecjalizowanych nacinaczy nożami zwanymi "gouge"; spływa do pojemników przez 4 do 6 godzin.
Aby wydzielić kauczuk z lateksu, musi on zostać skoagulowany. Dokonuje się tego w dwojaki sposób: przez otrzymywanie płacht wędzonych lub granulatu. Paski lateksu koagulowane przez zakwaszenie są szatkowane, a otrzymane granule suszone przez kilka godzin w suszarce w temperaturze 100OC. Otrzymany "herbatnik" jest następnie prasowany w 35-kilogramowe bale. Konsumpcja naturalnego kauczuku stale rośnie, przez ostatnie 15 lat zwiększała się o 4% rocznie. Najwięcej - aż 68% - zużywa go przemysł oponiarski. W krajach uprzemysłowionych wykorzystuje się go od 10 do 14 kg na jednego mieszkańca w ciągu roku. Ponieważ kauczuk naturalny jest znacznie odporniejszy na zużycie niż syntetyczny, używany jest przede wszystkim do produkcji opon ciężarowych i opon maszyn ziemnych.
Michelin zainteresował się uprawą kauczuku na początku ubiegłego stulecia. W 1920 r. podjęto decyzję o zakupie plantacji w Indochinach. W latach 70. firma skierowała swe zainteresowanie ku Afryce, a w latach 80. ku Ameryce Południowej. Obecnie Michelin posiada 6 plantacji o łącznej powierzchni 24 tys. ha. Spodziewany jest wzrost produkcji ze średniej posiadłości z 20 tys. ton w 2000r. do 35 tys. ton w 2010 r.