Dokończona ekspedycja
W liczącym około 1 050 km biegu Wisły wyróżnia się, idąc od góry, Małą Wisłę (o długości prawie 100 km) i dalej kolejno: Wisłę Górną od ujścia Przemszy do ujścia Sanu, Wisłę Środkową - od ujścia Sanu do ujścia Narwi oraz Wisłę Dolną - od ujścia Narwi do ujścia do Bałtyku. Od ujścia Przemszy, gdzie znajduje się kilometr "0" biegu Wisły, rzeka ta jest zaliczana do rzek żeglownych. Długość górnej Wisły wynosi w przybliżeniu 280 km, z czego około 90 km drogi wodnej przypada na jej górny odcinek od Oświęcimia do Krakowa, nazywany niekiedy Wisłą Krakowską.
Tego właściwie początkowego fragmentu szlaku Wisły nie udało mi się pokonać podczas zeszłorocznej ekspedycji, z powodu remontu śluz w Krakowie.
Wiedziony chęcią dokończenia podróży wróciłem na wiślane wody na początku września b.r.
Pierwsze, zakończone porażką (ze względu na awarię silnika) podejście, tylko wzmocniło moją determinację. Na szczęście z pomocą przyszli ponownie pracownicy i dyrekcja PKS-u w Mrągowie (Wielkie Podziękowania!!!), przysyłając autobusem prawie nowy i oczywiście całkowicie niezawodny silnik, który umożliwił szybkie i sprawne pokonanie szlaku od Nowej Huty przez śluzę w Dąbiu, zakole pod Wawelem, zespół czterech kolejnych śluz, aż do ujścia rzeki Przemszy pod Oświęcimiem czyli oficjalnego kilometra "0". I oczywiście z powrotem.
Obecnie przewozy na odcinku Wisły między Oświęcimiem a Krakowem ograniczają się przede wszystkim do piasku i żwiru z likwidacji osypisk oraz kamienia przeznaczonego dla lokalnych celów budowlanych.
Od stycznia 2003 roku Wisła na odcinku od ujścia Przemszy do Stopnia Wodnego Przewóz tj. od km 0 + 000 do 92 + 600 posiada warunki żeglugowe umożliwiające transport wodny barkami o ładowności 1000 ton. Uwzględniając skróty wynikające z odcięcia Wisły oraz przebiegu trasy żeglugowej kanałami Łączany i śluzy Dwory droga wodna na tym odcinku ma dł. ok. 72 km.
Znaczenie drogi wodnej należy rozpatrywać w aspektach: ekonomicznym, ekologicznym, turystycznym i edukacyjnym. Stworzone możliwości żeglugowe, sąsiedztwo kopalń węgla kamiennego w rejonie Oświęcimia oraz możliwość budowy portu załadunkowego w rejonie Broszkowic pozwalają mieć nadzieję na ożywienie transportu wodnego. Istnieje realna możliwość zaopatrzenia w węgiel elektrociepłowni Skawina, Łęg i Huty Sendzimira oraz indywidualnych odbiorców Krakowa i płd. Polski. Planowana budowa portu Kujawy (w rejonie stopnia Przewóz) pozwoli zaopatrywać się w węgiel bez konieczności przejazdu przez Kraków i korzystania z płatnej autostrady. Wpłynie również na ograniczenie ruchu pojazdów kołowych w sąsiedztwie istniejącej drogi wodnej. Prowadzenie regularnej żeglugi pozwoli na pozyskanie kruszyw z bieżącej likwidacji odsypisk, co ma ogromny wpływ na stan budowli regulacyjnych i zabezpieczenie przeciwpowodziowe.
Walory turystyczne, przyrodnicze i edukacyjne zostały przedstawione powyżej, a pojawiające się oznaki zainteresowania turystycznego wykorzystania Wisły dobrze rokują na przyszłość. Droga wodna stanowi niewątpliwie szansę rozwoju i ożywienia gospodarczego regionu. Jak zostanie wykorzystana? Czas pokaże.
Mimo upływu czasu, mimo zmian w krajobrazie, które naniosła współczesność, wędrówka doliną rzeki jest wyprawą w przeszłość, przygodą zamkniętą w swoistym klimacie, jaki tworzyła i tworzy płynąca woda. Podążajcie zatem szlakiem wytyczonym między stopniami wodnymi Przewóz i Dwory, prawym i lewym brzegiem Wisły.
Zamknięcie wytyczonej na mapie pętli jest z całą pewnością interesującym doświadczeniem zarówno żeglarskim, jak i krajoznawczym.

"Żeglowanie" po trawie
W śród wielu atrakcji tych pięknych i malowniczych terenów wyjątkowe miejsce zajmuje rozgałęziony system żeglugowy Kanału Ostródzko - Elbląskiego, najbardziej interesujący pod względem technicznym, unikalny w skali światowej kanałowy szlak wodny. Składa się on z trzech odcinków zasadniczych o łącznej długości 129,8 km oraz z wielu odgałęzień bocznych. Obejmują one jeziora i żeglowne odcinki rzek uchodzących do jeziora Drużno i Zalewu Wiślanego. Łączna długość całego systemu wodnego wynosi 147 km. Kanał zaprojektowany został przez holenderskiego inżyniera Georga Jakoba Steenke i wybudowany w latach 1848-1872. Największym problemem technicznym było pokonanie 99 metrowej różnicy poziomu wód na odcinku 11 km między jeziorami Drużno pod Elblągiem, a jeziorem Piniewo. Steenke opracował niezwykle oryginalną koncepcję, która funkcjonuje do dziś w niezmienionej formie, zadziwiając kunsztem XIX-wiecznej wiedzy inżynierskiej. Genialne rozwiązanie polegało na wybudowaniu na trasie tego atrakcyjnego zabytku sztuki hydrograficznej dwóch śluz (Miłomłyn i Zielona) oraz pięciu pochylni (Buczyniec, Kąty, Oleśnica, Jelenie, Całuny). Pochylnie niwelują różnicę poziomów wody o 99 m. Statki pokonują pochylnie na specjalnych wózkach. Z całą pewnością podobnie jak 100 lat temu, tak i dziś, tylko tu statki pływają po trawie. To trzeba koniecznie zobaczyć.
Kanał Ostródzko - Elbląski w XIX w. pełnił głównie funkcję gospodarczą. Umożliwiał spławianie zboża i drewna z zasobnych terenów Mazur Zachodnich do Elbląga i dalej do portów położonych na Zalewie Wiślanym. Paradoksalnie dziś trasa Kanału Ostródzko-Elbląskiego staje się ponownie szansą na gospodarcze ożywienie tych terenów. Tym razem szansa polega na rozbudowie turystycznej infrastruktury wokół całego szlaku wodnego, co zdaniem władz gmin doń przylegających zaowocuje trwałym rozwojem gospodarczym.
Materiały pochodzą ze stron www Zarządów Gospodarki Wodnej